In de 17e eeuw, tijdens de Tachtigjarige Oorlog tussen Nederland en Spanje, bevond zich een Spaanse generaal genaamd Ambrosio Spinola in het Nederlandse stadje Breda.
Hij belegerde de stad en eiste de overgave ervan. De stad was echter in handen van de Nederlandse Republiek, die zich dapper verdedigde.
Tijdens de belegering ontstond er hongersnood in de stad, en de bevolking begon wanhopig te worden. Op een dag vroeg Spinola om overgave, maar de stadsmensen wilden niet opgeven.
Toen stuurde hij een brief naar de stad waarin hij toestemming gaf om een geit te slachten om aan de hongerige bevolking voedsel te geven, als teken van goede wil.
De bevolking was verdeeld over wat ze met de brief moesten doen. Sommigen wilden de brief accepteren en de geit slachten om de honger te verlichten, terwijl anderen vonden dat ze standvastig moesten blijven en niet moesten toegeven aan de vijand. Uiteindelijk besloot een vrouw genaamd Johanna om de brief te verscheuren en uit te roepen: "Vooruit met de geit!" Dit was een teken van vastberadenheid om de belegering voort te zetten zonder zich over te geven. Het staat sindsdien voor vastberadenheid en doorzettingsvermogen.
